„Mamy dziś dla was dobre wiadomości. Mamy też złe wiadomości. Zacznijmy od złych: nie będzie dobrych wiadomości. Możemy teraz przejść
do dobrych: nie musicie słuchać złych wiadomości. ” Camden Benares Zen bez mistrzów zen

Jestem spokojna, bo nie oglądam, nie słucham i nie czytam wiadomości, a przynajmniej nie dopuszczam do siebie tego, co mnie zwyczajnie nie interesuje lub może mieć toksyczny wpływ na mój umysł. Odnoszę jednak wrażenie, że większość ludzi nie umie, bądź nie chce narzucać sobie takich filtrów. Skutkiem tego jest rzesza pozamykanych teraz w domach zombie, karmiących się własnym strachem. Świat był, jest i nadal będzie, codziennie wschodzi to samo słońce, trawa się zieleni, drzewa i krzewy puszczają pąki, a ludziska mimo to pozwalają obrzucać się mentalną i duchową brejokupą. I przypominam, że to coś nie służy do użyźnienia mózgu.

Okazuje się, że największym zagrożeniem dla współczesnego człowieka jest moment zatrzymania, przymusowa izolacja i chwilka sam na sam z własnymi myślami. Trzęsienie ziemi wraz z potężnym tsunami to jest nic, w porównaniu z własną nieudolnością w zagospodarowaniu wolnego czasu.

Mam takie sadystyczne marzenie, żeby chociaż na dwa dni, ba, na kilka godzin wysiadł internet na całym świecie. Żeby nie było telewizji, internetu, radia, co zrobiliby ludzie? Jak mogliby się zachowywać? Podejrzewam, że mielibyśmy do czynienia z największą falą samobójstw w dziejach ludzkości, a szpitale psychiatryczne nie nadążałyby w transporcie obłąkańców. Masowa histeria ludzi pierwszego świata. Dobry scenariusz horroru.

Marzenia marzeniami- ja wracam do swoich dobrych wiadomości, bo mój filtr powoduje, że tylko takie do mnie docierają. A jak sprawuje się Twój filtr?